Politica 89.8
Σε μια συγκλονιστική κατάθεση ψυχής ο Μιχάλης Φραγκουλάκης μίλησε στον ΣΠΟΡ FM 104,2 για την καριέρα του, τους στόχους του αλλά και την απόφαση του να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια.
Ο 41χρονος, πρώην, πλέον, ποδοσφαιριστής κρέμασε τα παπούτσια του έπειτα από τρεις δεκαετίες παρουσίας στο παιχνίδι και σε μια συγκλονιστική κατάθεση ψυχής, μίλησε στον ΣΠΟΡ FM 104,2 και την εκπομπή “Θύρα 8” με τον Μανώλη Σαρρή. Ο Μιχάλης Φραγκουλάκης αποκάλυψε παράλληλα ότι εξαιτίας του πάθους του για το ποδόσφαιρο αντιμετώπισε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που είχε ως αποτέλεσμα να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο.
Ωστόσο ο ίδιος τόνισε ότι αποχωρεί από τον χώρο του ποδοσφαίρου “γεμάτος με συναισθήματα” ενώ τόνισε ότι πρόθεση του είναι να παραμείνει στο ποδόσφαιρο εκφράζοντας την επιθυμία του ν’ ασχοληθεί με την προπονητική.
Αναλυτικά όσα είπε ο Μιχάλης Φραγκουλάκης στον ΣΠΟΡ FM 104,2
Για την συνέχεια της ζωής του δίχως το ποδόσφαιρο: “Αρχίζει μια καινούργια ζωή, θα δούμε αν θα συνεχίσουμε στο ποδόσφαιρο από μια άλλη θέση, θα δούμε αν θα το καταφέρουμε”.
Για το πότε πήρε την απόφαση: “Οι ποδοσφαιριστές έχουμε ημερομηνία λήξης και έτσι έλεγα πάντα. Εγώ, σαν Μιχάλης άντεχα να παίζω ακόμα για δύο χρόνια αλλά δεν έβλεπα τον λόγο να το κάνω αυτό. Όταν το κάνεις μετά από τόσα χρόνια και έχεις περάσει από όλες τις κατηγορίες και μεγαλώνοντας τα παιδιά σου, βλέπεις ότι χάνεις κάποιες Κυριακές και δεν έβρισκα κίνητρο για να συνεχίσω. Τώρα μπορώ ν’ αφιερώσω παραπάνω χρόνο με την οικογένεια μου, ειδικά τα καλοκαίρια όπου σκέφτομαι πως από τα 15 μου χρόνια, φέτος συμπληρώνω τόσες δεκαετίες δίχως διακοπές”.
Για τα ατελείωτα καλοκαίρια που τα πέρασε μακρυά από την οικογένεια του: “Πάντα θεωρούσα ότι τα επιδίωκα, κυνηγούσα να πάω διακοπές γιατί δεν είχα τον χρόνο που έπρεπε. Έπρεπε να σκέφτομαι τι δεν μπορώ να κάνω, τι χρόνο δεν μπορώ να περάσω με την οικογένεια μου. Είμαι πλέον σε θέση να περάσω ένα πιο ήρεμο καλοκαίρι με την οικογένεια μου”.
Για το τι του έδωσε το ποδόσφαιρο: “Από τότε που ξεκίνησα να περπατάω, θυμάμαι τον εαυτό μου να είμαι με μια μπάλα στα πόδια. Έμπαινα στο σπίτι όταν νύχτωνε, όταν μεγάλωνα έβλεπα το ποδόσφαιρο διαφορετικά. Κατάφερα να κάνω επάγγελμα, το χόμπι μου. Φεύγω γεμάτος και σταματάω το ποδόσφαιρο γεμάτος συναισθήματα”.
Για το πάθος που έβγαζε ως ποδοσφαιριστής: “Το λέω πρώτη φορά δημόσια ότι το ποδόσφαιρο με είχε στείλει στο νοσοκομείο. Είχα περάσει μια περιπέτεια και νοσηλεύτηκα επειδή είχα στρεσαριστεί λόγω του ποδοσφαίρου, σε μια ηλικία που ξεκινούσα να ασχοληθώ επαγγελματικά. Είχα περάσει ζόρικα για τρία με τέσσερα χρόνια. Δεν είναι εύκολο να γίνεις επαγγελματίας, βλέπουμε τι επικρατεί γύρω μας, ακόμα και παιδιά που παίζουν σε πολύ ψηλό επίπεδο και αμοίβονται με πάρα πολλά λεφτά πάσχουν από κατάθλιψη. Είναι ένα άθλημα που χρειάζεται πίεση, έχει στρες και απαιτούνται θυσίες. Ο ποδοσφαιριστής πρέπει να είναι λίγο σκληρός μέσα του και δυνατός χαρακτήρας. Λύγισα πολλές φορές αλλά θεωρώ ότι άντεξα και δεν πέρασα και λίγα σαν Μιχάλης. Δεν μετανιώνω και αύριο να γεννιόμουν, πάλι ποδοσφαιριστής θα γινόμουν. Όσα έζησα, τα άφησα σαν Μιχάλης να γίνουν. Δεν άφηνα ποτέ τον εαυτό μου να φαίνεται δημόσια και για αυτό έδειχνα γκρινιάρης και ευαίσθητος. Ζω το ποδόσφαιρο με τον δικό μου τρόπο. Πολλοί προσπάθησαν να μου κόψουν το ποδόσφαιρο αλλά κανείς δεν τα κατάφερε”.
Για το αν μετάνιωσε για κάτι: “Δεν μετανιώνω για τον χαρακτήρα μου, πολλές φορές το πλήρωσα όμως δεν μετανιώνω. Και πάλι ο ίδιος θα ήμουν, δεν μπορούσα και δεν άντεχα την αδικία. Δεν μπορούσα να μην μιλάω γιατί δεν μπορώ να δεχτώ την αδικία”.
Για το ξεκίνημα του στον ΟΦΗ και την καθιέρωση του στην Superleague 1 με τον Εργοτέλη: “Η αδερφή μου, μου έδωσε κάποιες φωτογραφίες και μια από αυτές ήταν το 1990 στον πρώτο αγώνα στο “Βαρδινογιάννειο” και μετά από τόσα χρόνια μεγάλωνα και εγώ μαζί με αυτό το γήπεδο. Ο ΟΦΗ ήταν στο αίμα μου, ήταν στην καρδιά μου και θα μπορούσα να μην αγαπήσω την ομάδα. Μετά συνέβησαν κάποια πράγματα, πήγα στον Εργοτέλη. Ήταν η ομάδα στην οποία αγωνίστηκα για έξι χρόνια, μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω στην Superleague 1 και πιστεύω πως έδωσα τα πάντα μέχρι και το τελευταίο παιχνίδι”.
Για το τι θέλει να κάνει από εδώ και στο εξής: “Αν με ρωτούσαν πριν από 4-5 χρόνια τι θα ήθελα να κάνω, θα απαντούσα ότι ήθελα να εξαφανιστώ από το ποδόσφαιρο γιατί ζορίστηκα και δεν ήθελα να ξαναδώ μπάλα. Έπειτα, σαν μεγαλύτερος σε ηλικία ξεκίνησα να κάνω τον προπονητή μέσα στο γήπεδο. Είμαι ένα άτομο που βλέπω ποδόσφαιρο, θα προσπαθήσω να βγάλω το δίπλωμα προπονητή και να δω που μπορώ να φτάσω. Δεν σου κρύβω ότι θα προσπαθήσω να δω αν μπορώ να βάλω τον Μιχάλη σε ένα καλούπι”.
Για το αν πιστεύει ότι μπορούσε να πετύχει περισσότερα πράγματα: “Λόγω του ότι ο χαρακτήρας μου ήταν πολύ ευαίσθητος, έδινα μεγαλύτερη σημασία σε κομμάτια που με έτρωγαν και τα οποία δεν ήταν σημαντικά όμως εγώ δεν μπορούσα να κάνω πίσω. Πιστεύω ότι σαν Μιχάλης, αν θα μπορούσα να σκέφτομαι από τα 32 μου, όπως στα 22 μου περισσότερο ώριμα, δεν γνωρίζω που θα μπορούσα να είχα φτάσει αλλά θα πω ότι αδίκησα τον εαυτό μου. Για παράδειγμα, όταν βρισκόμουν στον Εργοτέλη θα μπορούσα να δουλέψω παραπάνω αλλά είχα επαναπαυθεί και να το βλέπαμε λίγο διαφορετικά και πιο επαγγελματικά. Θα μπορούσα να αφοσιωθώ περισσότερο”.
