Politica 89.8
Από όλη την ανάρτηση που έκανε την Τρίτη εγώ κρατάω μια πρόταση που έχει και την μεγαλύτερη σημασία.
“Η ανάπτυξη του συλλόγου και της ομάδας ξεκινά από τις εγκαταστάσεις της”. Αυτό είναι ολόκληρο το ζουμί της υπόθεσης και αυτό είναι που θέλει να κάνει πράξη ο Μιχάλης Μπούσης.
Αυτή η φράση δεν αφορά μόνο το παρόν και το μέλλον του ΟΦΗ αλλά ολόκληρη την τοπική κοινωνία. Η δημιουργία μιας Ομιλίτικης πόλης που θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, πέρα από τα κέρδη που θα έχει ο ΟΦΗ, όραμα προς τον ίδιο τον κόσμο αλλά και πλήρη αναβάθμιση της περιοχής είναι πράγματα που κανονικά δεν έπρεπε να τα συζητάμε καν. Όμως φτάσαμε να τα συζητάμε και να γίνεται κουβέντα για τα αυτονόητα.
Η ιστορική έλευση της Άντερλεχτ στο ΒΑΚ άνοιξε δρόμους που ουδείς στην ποδοσφαιρική Ελλάδα έχει συλλάβει. Και όμως ο ΟΦΗ σε μόλις 4,5 χρόνια κατάφερε να το κάνει πράξη και να δημιουργήσει ένα υπερσύγχρονο αθλητικό κέντρο που είναι σε θέση να φιλοξενεί την ιστορικότερη και μεγαλύτερη ομάδα του Βελγίου και ένα από τα πιο δυνατά brand name της Ευρώπης.
Η περιοχή του Σκαφιδαρά που είναι πλήρως ερημωμένη και ένας απέραντος σκουπιδότοπος, αρκεί να δείτε εδώ το ρεπορτάζ του Gentikoule πριν τρία χρόνια, θα έπρεπε να έχει ήδη αποτέλεσε έναν πόλο έλξης για την κοινωνία του Ηρακλείου. Μόνο που πριν δεν υπήρχε Μπούσης για να δείξει το ενδιαφέρον ενώ τώρα υπάρχει. Ο ιδιοκτήτης του ΟΦΗ έχει όλα τα δίκια με το μέρος του για να εκφράζει την δυσαρέσκεια του ή ακόμα και το παράπονο του (τουλάχιστον έτσι το εξέλαβα εγώ), ειδικά από την στιγμή που αποτελεί ένα έργο πνοής όχι μόνο για τον ίδιο τον σύλλογο αλλά για ολόκληρο το Ηράκλειο. Μόνο η επίσκεψη της Άντερλεχτ αποτέλεσε διαφήμιση της πόλης, ποιος μπορεί να ξεχάσει το πανέμορφο video που μοιράστηκε στα social media με τις εικόνες μπροστά από την Λότζια να είναι γεμάτες με κόσμο και τόσο ζωντάνια στο Ηράκλειο;
4,5 χρόνια μετά την έλευση του, ο Μιχάλης Μπούσης – παρότι γνωρίζουμε το τέρας της γραφειοκρατίας που κατοικεί μόνιμα στην Ελλάδα – έχει κάθε δικαίωμα να εκφράζει δημόσια το παράπονο του για το ότι δεν έχει μπει ούτε πέτρα. Ακόμα και η αναφορά που γίνεται στην ανακοίνωση για το “καταπατημένο” κομμάτι ήταν ένα φάουλ γιατί πολύ απλά είναι κάτι που έγινε πριν… 40 χρόνια και όχι τώρα. Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα της καταπάτησης θα πρέπει να διευθετηθεί ώστε στο μέλλον κανείς να μην είναι υπόλογος απέναντι στο δημόσιο.
Σαφώς και υπάρχουν νομικές διαδικασίες που πρέπει ν’ ακολουθηθούν και να μην μπορεί να προσβληθεί καθόλου η διαδικασία αλλά το ένα άκρο απέχει πολύ από το άλλο όταν μετά από τόσα χρόνια δεν έχει γίνει ακόμα το πιο καθοριστικό βήμα. Το ποιος ευθύνεται για την καθυστέρηση, είναι κάτι που προσώρας έχει την μικρότερη σημασία από όλα. Η μεγαλύτερη σημασία είναι ότι ήρθε ένας άνθρωπος να επενδύσει σε μια πόλη που μέχρι και το 2018 την γνώριζε μόνο ως τουριστικό προορισμό και αυτή δεν του δίνει το χέρι βοήθειας για να το πράξει.
