Politica 89.8
Ο πρώην αρχηγός του ΟΦΗ σε μια κατάθεση ψυχής μίλησε στο contra για το πως ήρθε στο Ηράκλειο σε ηλικία 16 χρονών και τα μαθήματα ζωής που πήρε από τον “Ολλανδό”.
Αναλυτικά όσα είπε ο Κώστας Κιάσσος
“Μικρός ήμουν ατίθασος και με πολλή ενέργεια. Η οικογένειά μου με κυνηγούσε για το σχολείο, να μην το παρατήσω. Σε συνδυασμό, βέβαια, με το ποδόσφαιρο. Αλλά εγώ δεν ξεκίνησα από το ποδόσφαιρο, έκανα πολλά αθλήματα. Μπάσκετ, χάντμπολ, είχα πάρα πολλή ενέργεια, δεν μπορούσα να κάτσω ούτε λεπτό. Στη συνέχεια πήγα προς το ποδόσφαιρο και κατέληξα εκεί. Παραμέλησα, βέβαια, το σχολείο, το τελείωσα έστω και δύσκολα. Άρχισα από τον Πανιώνιο Χανίων, μετέπειτα στον ΑΟ Χανίων και η συνέχεια γνωστή.
Ο ΟΦΗ άρχισε να ενδιαφέρεται για μένα όταν έπαιζα στον ΑΟΝ. Ωστόσο, όταν με είδαν για πρώτη φορά, είχαν έρθει για να δουν άλλον ποδοσφαιριστή. Εμένα δεν με ήξεραν και με εντόπισαν από αυτό το παιχνίδι, στο οποίο αγωνιζόμουν στον άξονα. Με είδε ο Άρης Βασιλείου, ο συνεργάτης του Γκέραρντ, σαν ‘οκτάρι’. Εγώ έπαιζα στα δύο άκρα της άμυνας και ως ‘εξάρι’. Ήταν οι θέσεις που είχα περισσότερη άνεση.
Πήγα στον ΟΦΗ σε ηλικία 16 ετών. Ο Μίστερ ήταν σαν πατέρας μου. Από την πρώτη στιγμή που μιλήσαμε, φεύγοντας από το γραφείο του, αισθάνθηκα ότι έχω και δεύτερο μπαμπά. Το πρώτο πράγμα που μου είπε είναι ‘μικρέ, είσαι λίγο τρελός. Μαζί μου θα δουλέψεις, εδώ μόνο δουλειά’. Εγώ ήμουν πεισματάρης, παραμέλησα πάρα πολλά πράγματα με στόχο να πετύχω. Του είπα ‘Μίστερ, θέλω να παίξω ποδόσφαιρο και να πετύχω’ και μου απάντησε ‘αν θες να πετύχεις, θα με ακούς και θα με έχεις σαν πατέρα σου’.
Ήμουν ζωηρός, με έβαλε σε καλούπι και ήταν πρωτοποριακός. Στο θέμα της προπόνησης, της σκέψης και της προσέγγισης ήταν μοναδικός. Ο Γκέραρντ ήταν πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή του. Ο τρόπος του με άγγιξε και μου έδωσε εφόδια για να συνεχίσω. Συνεργάστηκε με πάνω από 100 ποδοσφαιριστές -μπορεί να λέω και λίγους- και είναι συγκλονιστικό να σου λένε όλοι το ίδιο πράγμα: ότι τον είχαν σαν πατέρα.
Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές που συνεργάστηκαν με τον Γκέραρντ έχουν γίνει προπονητές. Ήταν ένας άνθρωπος που επηρέασε πολλούς στον τρόπο σκέψης. Και επειδή είχα τόσο τον Νίκο Νιόπλια όσο και τον Νίκο Παπαδόπουλο προπονητές, είδα πολλά πράγματα του Γκέραρντ στη δουλειά τους. Σίγουρα το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει, έχει γίνει πολύ πιο γρήγορο σε σχέση με την εποχή του Ολλανδού, αλλά παίζει ρόλο ο τρόπος προσέγγισης, η γενικότερη σκέψη για το ποδόσφαιρο. Σου μάθαινε τις βασικές αρχές του ποδοσφαίρου.
Είναι δύσκολο να ξαναγίνει αυτό που είχε γίνει με τον Γκέραρντ, αυτό το δέσιμο. Είχα πει κάποτε και με παρεξήγησαν ότι ο Μίστερ είναι ξεχασμένος. Αν γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, πριν από εκείνο το φιλικό στο Γεντί Κουλέ, πριν από το ντοκιμαντέρ που έκανε η συνδρομητική τηλεόραση, θα διαπιστώσουμε ότι υπήρχε ένα διάστημα που ο Ευγένιος ήταν ξεχασμένος.
Θα σου πω και κάτι άλλο που με πείραξε. Στο φιλικό που έγινε προς τιμήν του λίγο πριν πεθάνει, το γήπεδο δεν γέμισε. Είναι τρομερό να βλέπεις ότι γι’ αυτόν τον άνθρωπο δεν ήρθαν όλοι να τον τιμήσουν. Βλέπεις γεμάτα γήπεδα σε φιέστες σε Β’ και Γ’ Εθνική και για τον Γκέραρντ, που θα έπρεπε να κρέμονται σαν τα τσαμπιά οι φίλαθλοι, το γήπεδο ήταν άδειο!
Όταν πρωτοξεκίνησα στον ΟΦΗ, έμενα με τους γονείς μου. Πολλά βράδια, γύρω στις 12 ή 1, χτυπούσε το κουδούνι και εμφανιζόταν ο Γκέραρντ. ‘Έλα ο Μίστερ είμαι, άνοιξέ μου να τα πούμε’. Καθόταν με τη μάνα μου και τον πατέρα μου στην κουζίνα και συζητούσαν με τις ώρες. Εγώ ήμουν στο κρεβάτι και δεν πίστευα αυτό που γινόταν. Κάποιες φορές σηκωνόμουν και περνούσα από την κουζίνα γιατί με έτρωγε η περιέργεια να δω τι γίνεται και με έβλεπε ο Ολλανδός και μου έβαζε χέρι’ ‘Εσύ μικρέ ύπνο, έχεις προπόνηση αύριο! Άσε τους μεγάλους να μιλήσουν!’ Από αυτό που έκανε, πώς να μην έχουν μετά εμπιστοσύνη οι γονείς; Πώς γίνεται να μην σε κερδίσει ως ποδοσφαιριστή και να δουλέψεις σκληρά;
Άλλες φορές, τελείωνε η προπόνηση και σε έπαιρνε τηλέφωνο να πάτε για φαγητό. ‘Έλα σήκω, πάμε να φάμε, είσαι νέος για να κουραστείς’. Και δεν ήταν έτσι με έναν παίκτη, ήταν με όλους. Κάθε μέρα ασχολιόταν και με κάποιον ξεχωριστά. Ένα άλλο περιστατικό που θυμάμαι είναι όταν κανονίζαμε οι παίκτες να πάμε για καφέ. Το μάθαινε και έκανε… έφοδο. ‘Τι έγινε, μαζευτήκατε να φάτε τον προπονητή; Τι συζητάτε;’ Υπάρχουν πολλά τέτοια σκηνικά, κάθε μέρα και κάτι διαφορετικό.
Βέβαια, υπήρχε και άλλη πλευρά, αυτή που έβλεπες έναν διαφορετικό Γκέραρντ. Μισούσε τα ψέματα και εγώ του είπα πολλές φορές και με τιμώρησε. Του έλεγα, για παράδειγμα, ότι δεν μπορώ να έρθω για προπόνηση γιατί είμαι άρρωστος. Καταλάβαινε αμέσως πότε λες ψέματα. Είχε απαιτήσεις γιατί έδινε πολλά πράγματα στους ποδοσφαιριστές. Ήθελε να είσαι υπάκουος, να είσαι ειλικρινής και να ακολουθείς πιστά την προπόνηση.
Ο κόσμος δεν το ξέρει, αλλά τότε, για τα δεδομένα της εποχής, η προπόνηση που κάναμε στον ΟΦΗ ήταν σκληρή. Ο Γκέραρντ προτιμούσε να τον πιάσεις και να του πεις ‘κόουτς, δεν έχω όρεξη σήμερα για προπόνηση’ από το να του πεις ψέματα. Σου έλεγε ‘πάρε τον καφέ σου και ανέβα πάνω να δεις την προπόνηση’. Δεν σε έδιωχνε, ήσουν μέρος της ομάδας. Αλλά όταν του έλεγες ψέματα ήσουν απέναντί του.
Θυμάμαι (σ.σ. γέλια) κάποιες φορές υπήρχαν ποδοσφαιριστές που είχαν ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ και έρχονταν στην προπόνηση, έχοντας ακόμα πάνω τους γαρύφαλλα από τα μπουζούκια! Εκεί τρελαινόταν γιατί δεν ήθελε να παραβιάζεται το ωράριο. Εκεί είχες σοβαρό πρόβλημα. Σε τιμωρούσε, αλλά δεν σου κρατούσε μούτρα. Το έκανε για το καλό σου και σε έκανε να θες να σκίζεσαι για τον προπονητή.
Μία φορά είχαμε αποκλειστεί από τον Αετό Σκύδρας στο Κύπελλο. Εμείς Α’ Εθνική και ο Αετός στη Γ’ Εθνική, για να καταλάβεις το κάζο. Γυρίζουμε πίσω 7 το πρωί και μας πάει κατευθείαν για προπόνηση. Μας έλιωσε! Λίγες μέρες μετά παίξαμε με τον ΠΑΟΚ του Ντούσαν Μπάγεβιτς και τον διαλύσαμε με 4-1. Ο Γκέραρντ για ό,τι έκανε είχε τους λόγους του και ποτέ δεν χάλασε η χημεία και το κλίμα της ομάδας. Ήμασταν πάντοτε μία γροθιά.
Ο καλός ΟΦΗ τελείωσε μόλις έφυγε. Άντεξε 1-2 χρόνια και τέλος. Λένε ότι ότι όταν χτίζεις κάτι, βάζεις γερές βάσεις για να μην πέσει ποτέ. Σε αυτή την περίπτωση ο Γκέραρντ έβαλε τις βάσεις, έβαλε το τσιμέντο, έχτισε το οικοδόμημα και με την αποχώρησή του όλο αυτό γκρεμίστηκε σαν τραπουλόχαρτο. Μετά από τον Μίστερ δεν υπήρξε όραμα. Για 1-2 χρόνια, η ομάδα κρατήθηκε σε ένα πολύ καλό επίπεδο και ύστερα άρχισε μία κατάσταση που έφερε την αντίστροφη μέτρηση.
Επίσης, με τον θάνατο του Θόδωρα Βαρδινογιάννη άρχισε σιγά-σιγά να δημιουργείται ένα κλίμα ανασφάλειας. Μέχρι τότε υπήρχε σιγουριά στον ΟΦΗ. Και διοικητικά και προπονητικά. Χάλασαν οι ισορροπίες, έφυγε το ‘κεφάλι’ της ομάδας και άρχισε η ανασφάλεια. Έσπασε ο κρίκος της αλυσίδας.
Ο ΟΦΗ τα τελευταία χρόνια έχει περάσει πάρα πολύ δύσκολα. Έχουν ειπωθεί πολλά ψέματα και ταλαιπωρήθηκε ο σύλλογος. Οι άνθρωποι που μπήκαν από τη Γ’ Εθνική, επί προεδρίας Γιάννη Πολεμαρχάκη, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι προσπάθησαν. Υπήρξαν άνθρωποι που κράτησαν ζωντανό τον ΟΦΗ για να καταλήξει τελικά στον Μιχάλη Μπούση. Αυτήν τη στιγμή βλέπουμε εμπράκτως ότι αρχίζει και γίνεται μία πολύ καλή δουλειά. Αυτό που χρειάζεται είναι εμπιστοσύνη και χρόνος.
Όταν βλέπεις ότι η τωρινή διοίκηση λέει ότι ‘δεν μας ενδιαφέρει αν υποβιβαστούμε’, αυτό δείχνει ότι ήρθαν να κάνουν δουλειά. Πρέπει, λοιπόν, όλοι να τους αφήσουν να δουλέψουν για να κάνουν αυτά που έχουν στο μυαλό τους.
Θα ήμουν θετικός σε μία ενδεχόμενη πρόταση από τον ΟΦΗ, αλλά όχι από οποιοδήποτε πόστο. Είμαι ξεκάθαρος μέσα μου τι θέλω να κάνω και πώς μπορώ να βοηθήσω. Δεν θέλω να είμαι στον ΟΦΗ απλά για να είμαι. Άρχισα την προπονητική για να κάνω καριέρα. Μου φτάνουν 3-4 ώρες την ημέρα να κοιμάμαι, τις υπόλοιπες ώρες ασχολούμαι μόνο με αυτό. Άρα δεν με ενδιαφέρει τίποτε άλλο. Ούτε το πόστο του γενικού αρχηγού ούτε του τεχνικού διευθυντή ούτε του σκάουτ”.
