Όταν η δικαίωση είναι το αυτονόητο!

Η λέξη “δικαίωση” για τις προσφυγές κατά του ΟΦΗ από Βερόν, Ταυλαρίδη μόνο στην χώρα μας ισοδυναμεί με το αυτονόητο.

Για να μην γράφουμε ξανά τα ίδια! Ο ΟΦΗ τιμωρήθηκε και μάλιστα σκληρά για τα προβλήματα που αντιμετώπισε τα προηγούμενα χρόνια. Η τιμωρία του δεν ήταν άλλη από το να αγωνιστεί στην Γ’ Εθνική, να παίξει σε γήπεδα που δεν είχαν καμία σχέση με την ιστορία και το δικό του, προσωπικό, dna!

Η δική του τιμωρία ήταν αυτή και δεν υπάρχει μεγαλύτερη. Το ότι επανήλθαν τώρα υποθέσεις του παρελθόντος είναι κάτι που δεν αφορά τον ΟΦΗ αλλά διάφορα νομικά τρικ κάποιων δικηγόρων που θέλησαν να βγάλουν ξύγγι από την μύγα. Σε μια κανονική χώρα, με τους νόμους που την χαρακτηρίζουν – άδικοι ή όχι δεν θα το κρίνουμε εμείς – τώρα δεν θα μιλούσαμε για δικαίωση. Δεν θα φτάναμε  καν σε αυτό το σημείο και δεν θα υπήρχε κανένα άγχος από την πλευρά κάθε, διαφορετικής, ομάδας.