Στις 22 Νοεμβρίου 2015 ο ΟΦΗ, αγωνιστικά, έφτανε στον πάτο και εκείνο το μεσημέρι στα Ζωνιανά ήταν ότι χειρότερο έζησε ποτέ.
Η αποχώρηση του από την Σούπερ Λιγκ, λίγους μήνες νωρίτερα, αποδείχθηκε – στις 22 Νοεμβρίου 2015 – πως δεν ήταν ότι χειρότερο είχε ζήσει ο κόσμος του ΟΦΗ. Άλλωστε, όπως έχουμε εξηγήσει πολλάκις εκείνη ήταν μια πράξη μαγκιάς και επανάστασης. Η ήττα στα Ζωνιανά ήταν ο πάτος του βαρελιού που έζησε ο κόσμος του ΟΦΗ να δει. Θυμάμαι πως ήμουν στα Ζωνιανά από νωρίς. Αρκετός ο κόσμος του ΟΦΗ που είχε πάει στον Μυλοπόταμο για να δει την ομάδα, δίχως να τον ενδιαφέρει η πίκρα από τα συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα. Τον ενδιέφερε μόνο η πίστη, η θέληση για να παραμείνει ζωντανό το όραμα του ονόματος του συλλόγου.
Τέσσερα χρόνια μετά, δεν θυμάται κανένας εκείνο το ντροπιαστικό, για την ιστορία του ΟΦΗ, μεσημέρι. Εκείνη η 22η Νοεμβρίου του 2015 φαντάζει τόσο παλιά ανάμνηση – σε σχέση με το σήμερα – και οι μόνοι που την θυμούνται σίγουρα είναι εκείνοι οι 500 οπαδοί που είχαν φτάσει μέχρι και τα Ζωνιανά για να δουν την φανέλα του ΟΦΗ.
Τέσσερα χρόνια μετά ο ΟΦΗ του τότε με τον ΟΦΗ του τώρα έχουν διαφορά ίση με έτη φωτός…