Πολλοί έχουν εντυπωσιαστεί από τις μεταγραφές του Άρη και εκφράζουν τον θαυμασμό τους. Όμως τι είναι προτιμότερο; Να κρεμάς το καλάθι μέχρι εκεί που φτάνει ή να κάνεις κινήσεις εντυπωσιασμού και μετά να σε κυνηγούν;
Από το ξεκίνημα της μεταγραφικής περιόδου, ο ΟΦΗ έχει ακολουθήσει μια ξεκάθαρη πολιτική απέναντι σε κάθε παίκτη που θέλει να φέρει στην ομάδα: “Δίνουμε τόσα και ούτε ευρώ παραπάνω. Αλλά όσα σου πούμε, θα τα πάρεις και δεν θα χάσεις χρήματα”. Με αυτό το σκεπτικό, ο ΟΦΗ προχωράει το μεταγραφικό του σχέδιο και αποφεύγει τις κινήσεις εντυπωσιασμού που κανένας δεν γνωρίζει τι θα σου φέρει στο μέλλον.
Ή να το πούμε και διαφορετικά: Ο ΟΦΗ κρεμάει το καλάθι του μέχρι εκεί που φτάνει και όχι παραπάνω. Ο Άρης μπορεί να παίρνει παίκτες – φίρμες αλλά όπως διαβάζουμε σε πολλές συνεντεύξεις (νυν ή πρώην) παικτών του Άρη, ο περσινός λογαριασμός παραμένει ανοικτός. Και όταν στην Γ’ Εθνική, υπάρχουν οφειλές δύο και τριών μηνών τότε καταλαβαίνει κανείς τι θα γίνει φέτος.
Και πέραν όλων των άλλων, την ομάδα δεν την κάνουν τα ονόματα αλλά η σοβαρότητα που διέπει έναν ολόκληρο οργανισμό που ξεκινάει από την διοίκηση και τελειώνει στον τελευταίο υπάλληλο. Είναι λοιπόν να έρχονται παίκτες όπως ο Μίκιτς που γνωρίζουν τι σημαίνει ΟΦΗ και παράλληλα κουβαλούν ένα πλούσιο βιογραφικό παρά να γίνονται μεταγραφές 100 και 150 χιλιάδων ευρώ που δεν γνωρίζει κανένας πως θα πληρωθούν.