Είναι κατακριτέο που ένας προπονητής δεν θέλει έναν ποδοσφαιριστή; Όχι φυσικά. Και στο ποδόσφαιρο αυτά συμβαίνουν. Αλλά έγιναν κάποια λάθη που θα μπορούσαν να μην είχαν γίνει…
Δεν είμαι από εκείνους που το θέλουν και ούτε θα το πράξουν ποτέ. Να προσπαθήσουν να επιβάλουν την γνώμη τους για έναν ποδοσφαιριστή επειδή τον θέλει η εξέδρα ή οποιοσδήποτε άλλος. Ωστόσο, στην υπόθεση του Μονιάκη οφείλουμε να πούμε ότι έχει δύο πτυχές. Η μια είναι το αγωνιστικό και η άλλη είναι το ηθικό. Επί του αγωνιστικού ζητήματος δεν μας πέφτει κανένας λόγος. Ο προπονητής – και μόνο αυτός – είναι εκείνος που έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για την στελέχωση του ρόστερ. Κανένας άλλος. Αυτό είναι κάτι που οφείλει να το σεβαστεί ολόκληρος ο κόσμος.
Υπάρχει όμως και το ηθικό κομμάτι. Και εδώ ο ΟΦΗ έκανε ένα μικρό… φάουλ! Από την στιγμή που δεν φαινόταν να βρίσκεται στα πλάνα του του Σεροπιάν, ο σύλλογος όφειλε να του γνωστοποιήσει τις προθέσεις του και να τον ενημερώσει. Να του πουν ένα “Μανώλη δεν σε θέλουμε, τελείωσε και σε ευχαριστούμε για όσα έκανες στην ομάδα”. Και αυτό δεν έγινε. Ήταν μια λεπτομέρεια, σημαντική που έπρεπε να διεκπεραιωθεί. Ώστε και ο Μονιάκης από την πλευρά του να μην έχει κανένα παράπονο και καμία πικρία. Που έχει δικαιολογημένα.