Μια απρόσμενη συνάντηση στην Πόμπια της Μεσσαράς έγινε η αφορμή να γίνει αντιληπτό ότι η καινοτομία και η εφευρετικότητα δεν είναι προνόμιο μόνο των μεγάλων επιστημόνων και των τεχνολογικών γιγάντων. Καμιά φορά, αρκεί ένα σετ από… πηρούνια!
Διαβάστε την αφήγηση του Αντώνη Καλογεράκη:
Περνώντας από ένα γραφικό σπίτι, παρατήρησα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την κεραία τηλεόρασης. Στη θέση της, εκεί ψηλά στην ταράτσα, αντί για το γνώριμο μεταλλικό εξάρτημα, είδα μια σειρά από πηρούνια καρφωμένα σε ένα ξύλινο κοντάρι. Ναι, καλά διαβάσατε. Πηρούνια. Το μυαλό μου αμέσως πήγε στο κλασικό «ελληνικό δαιμόνιο», αλλά αυτή τη φορά είχα μπροστά μου κάτι το… εξαιρετικά πρωτότυπο.
Η πρώτη μου αντίδραση ήταν, φυσικά, να γελάσω. «Αυτό δεν μπορεί να δουλεύει», σκέφτηκα. Αλλά, όπως κάθε σοβαρός παρατηρητής της ελληνικής ευρηματικότητας, έπρεπε να το ερευνήσω. Έτσι, ρώτησα τον ιδιοκτήτη του σπιτιού – έναν παππού γεμάτο ζωντάνια και ιστορίες – για το πώς αποφάσισε να φτιάξει αυτή τη… γευστική κεραία.
«Α, παιδί μου, παλιά η τηλεόραση δεν έπιανε καλά εδώ στην Πόμπια», μου είπε, χαμογελώντας. «Τι να κάνω, είχα χάσει το μεγάλο παιχνίδι γιατί η κανονική κεραία δεν έπιανε τίποτα. Και τότε σκέφτηκα: αν τα πηρούνια πιάνουν το φαγητό, γιατί να μην πιάνουν και σήμα;»