Σημείωμα εκκίνησης: Για όσους έχουν γεννηθεί την δεκαετία του ’90, ενδεχομένως διαβάζοντας αυτό το κείμενο, να μην τους πει τίποτα απολύτως. Για όλους τους μεγαλύτερους όμως, λίγο πάνω από τα δικά μου 34 χρόνια, λίγο κάτω από αυτά, είναι σίγουρο ότι θα θυμηθούν ένα εντελώς διαφορετικό Ηράκλειο.
Για αυτό θα ξεκινήσω αυτό το κείμενο με τα προφανή: Τα “ουφάδικα” ήταν μαγαζιά με ηλεκτρονικά παιχνίδια όπου μαζευόμασταν δεκάδες παιδιά και έφηβοι προκειμένου να διασκεδάσουμε, είτε μόνοι μας είτε με παρέα. Και μπορεί τα ηλεκτρονικά παιχνίδια να μας έτρωγαν ατελείωτες ώρες αλλά και ατελείωτα χρήματα όμως πάντα έσφυζαν από ζωή. Γίνονταν σημεία συνάντησης εφηβικών ζευγαριών, παρεών που έκαναν το χαβαλέ τους. Να συναντήσουμε εκεί την γκόμενα που δεν μπορούμε να την συναντήσουμε στο σχολείο, να παίξουμε τα ηλεκτρονικά μας παιχνίδια χωρίς να κινδυνεύουμε από εμμονικά σοκ αλλά το μόνο που μας ένοιαζε ήταν η διασκέδαση.
Το Ηράκλειο ήταν γεμάτο από τέτοια μαγαζιά που έσφυζαν από ζωή και ήταν γεμάτα πρωί – βράδυ. Πάντα ήταν τόπος συνάντησης για να πάμε μετά στο γήπεδο ή την βόλτα μας. Και υπήρχαν μαγαζιά σχεδόν σε κάθε γειτονιά.
Πάμε λοιπόν να θυμηθούμε τα πιο γνωστά από αυτά.
OLYMPUS
Ένα από τα “ουφάδικα” που έγραψαν την δική τους ιστορία στο Ηράκλειο. Ίσως και το κορυφαίο μαγαζί στην ιστορία της πόλης με ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ήταν στο στενό πίσω από τα Goodys ακριβώς στο κέντρο του Ηρακλείου. Ήταν ένα από τα μαγαζιά των Γιώργου Σουλτάτου και Νίκου Τζώρτζογλου και γνώρισε τεράστια επιτυχία στην δεκαετία του ’90. Ήταν γεμάτο σχεδόν κάθε μέρα, κερδοφόρο και όλοι θυμόμαστε πως εκεί γινόντουσαν τα πιο ωραία ραντεβού. Άραγμα μετά ή πριν το φροντιστήριο και δώσε του 50αρικα. Να παίζεις snow bros, bubble – bubble και double dragon και να μην σταματάς.
ΟLYMPICΟ
Το άλλο μαγαζί που επίσης ήταν ιδιοκτησία των Τζώρτζογλου – Σουλτάτου και ήταν πάνω στην Λεωφόρο Δικαιοσύνης, ακριβώς απέναντι από τα δικαστήρια Ηρακλείου. Ήταν εκεί που σήμερα βρίσκεται γνωστό μαγαζί με ρούχα. Αυτό το μαγαζί ήταν το δεύτερο “παιδί” της επιχείρησης και άνοιξε πολλά χρόνια αργότερα μετά τα OLYMPUS. Ακόμα θυμάμαι την μακρόστενη αίθουσα που έμπαινες μέσα και ήταν πιο σύγχρονη από τα OLYMPUS.
Τσαγκαράκης
Ίσως το μαγαζί με την καλύτερη είσοδο σε όλο το Ηράκλειο. Ανήκε στον παλαίμαχο παίκτη του ΟΦΗ Μηνά Τσαγκαράκη και βρισκόταν στην Δαιδάλου. Ακριβώς στην γωνία που βρίσκονται σήμερα τα ΖΑRA. Ανέβαινες μια στενή – στενή σκαλίτσα και μόλις έκανες τα πρώτα βήματα ένιωθες ότι έμπαινες μέσα στην παρανομία. Μόλις ανέβαινες τα πρώτα σκαλοπατάκια, η μαγεία απλωνόταν μπροστά στα μάτια σου. Παιχνίδια κάθε λογής και πολύ μεγαλύτερο από το OLYMPUS, περίμενες να μπεις μέσα μέρα και να φύγεις νύχτα δίχως να το καταλάβεις. Έξτρα παράσημο, η φανέλα του Μηνά Τσαγκαράκη – κορνιζωμένη στον τοίχο όταν πήγαινες στο ταμείο για να αλλάξεις σε “ψιλά” για να παίξεις.
ΔΙΑΣ
Το πρώτο μαγαζί που δεν ήταν σε κεντρικό σημείο και όμως γινόταν ο κακός χαμός. Ήταν πάνω στην 62 Μαρτύρων λίγο πριν το σουβλατζίδικο του Πετούση. Έμπαινες μέσα και μαζευόταν όλα τα Καμίνια. Ειδικά, για εμένα που πήγαινα στον Τάλω, εκείνο το σημείο ήταν μόνιμο για τα ραντεβού μας μετά το σχολείο. Αξέχαστη εμπειρία, όταν ένα απόγευμα του Ιούνη μπούκαρε μέσα η αστυνομία και ο ιδιοκτήτης για να μας κρύψει, μας έβαλε μέσα σε μια αποθήκη. Ακόμα θυμάμαι ότι είχα αφήσει πάνω στο ηλεκτρονικό ένα πεντοχίλιαρο με κέρματα, τα οποία βέβαια κατασχέθηκαν από τους αστυνομικούς.