Politica 89.8
Το Gentikoule συνάντησε την Γεωργία Τριβυζάκη και συζήτησε μαζί της για τον φετινό ΟΦΗ μιλώντας με ειλικρίνεια για το ότι η ομάδα έμεινε μόνη η ομάδα αλλά και για τη νέα χρονιά.
Ήταν σε ηλικία 7 ετών όταν βρέθηκε στο Μαρτινέγκο για να παρακολουθήσει τον αδερφό της. Στο ημίχρονο πήγε στα “μικρά” γήπεδα και παρακολούθησε προπόνηση των ακαδημιών του Εργοτέλη και από τότε μπήκε το… μικρόβιο μέσα της να κλωτσήσει την στρογγυλή “θεά”.
Ο λόγος για την Γεωργία Τριβυζάκη, η οποία έχει καταφέρει να πραγματοποιησεί μια εξαιρετική καριέρα φορώντας τη φανέλα και του Εργοτέλη και του ΟΦΗ αλλά και της Εθνικής, όπου μάλιστα με τους “μελανόλευκους” πανηγύρισε την άνοδο στην Α’ Εθνική.
Πως μπήκε το ποδόσφαιρο στην ζωή σου;
Επτά χρονών ξεκίνησα. Είχα πάει στο Μαρτινέγκο να δω τον αδερφό μου και ήμουν με την αδερφή μου και τον πατέρα μου. Βλέπω την αδερφή μου με τον μπαμπά μου να πηγαίνουν σε ένα άλλο γήπεδο, του ακολουθώ από πίσω και βλέπω κοριτσάκια να παίζουν στην ακαδημία του Εργοτέλη και μόλις το είδα είπα στον πατέρα μου να ξεκινήσω και έτσι άρχισαν όλα.
Τι ήταν αυτό που σε κέρδισε στο συγκεκριμένο άθλημα;
Είμαι άνθρωπος που παθιάζεται πάρα πολύ. Το ποδόσφαιρο θέλει τέτοιους αθλητές και πίστεψα ότι από την αρχή θα μπορέσω να τα καταφέρω, παρότι είναι ανδροκρατούμενο άθλημα. Μ’ αρέσει ο τσαμπουκάς που έχει αυτό που προσπαθείς να αντέξεις άλλους 18 χαρακτήρες και να προσαρμοστείς να κάνεις φιλίες.
Είναι πιο δύσκολο το γυναικείο ποδόσφαιρο;
Είναι πιο δύσκολο, γιατί πολύ το υποτιμούν γιατί είμαστε γυναίκες και αυτό είναι το πιο δύσκολο κομμάτι, το να αποδείξεις ότι και εμείς οι γυναίκες μπορούμε να παίξουμε ποδόσφαιρο και να προσφέρουμε θέαμα.
Ποια είναι η Γεωργία εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου;
“Εντός γηπέδου είμαι πολύ ήρεμη γενικά, δηλαδή δεν θα κάτσω να μαλώσω, γιατί είμαι συγκεντρωμένη στο παιχνίδι μου και στις εντολές του προπονητή μου, αλλά επίσης το βασικό μου χαρακτηριστικό είναι ότι είμαι δυνατή παίχτρια και πάντα ομαδική. Τώρα για εκτός δουλεύω πολύ ασχολούμαι πολύ με την σχολή μου και προσπαθώ να μαθαίνω καινούργια πράγματα”.
Σε όποια ομάδα έχεις αγωνιστεί φοράς το νούμερο 7. Είναι τυχαίο ή σημαίνει κάτι για εσένα;
“Από μικρή είδωλο έχω το Μπέκαμ, μ άρεσε ο τρόπος που εκτελούσε τα φάουλ, ο τρόπος που αγωνιζόταν μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Δεν το ζητάω το νούμερο. Στον Εργοτέλη είχα το 7 από τα 15 μου και όταν πήγα στον ΟΦΗ απλά χωρίς να ζητήσω το 7 μου το έδωσαν χωρίς να πω κάτι γιατί ξέρανε και τους ευχαριστώ πολύ.
Θα τσακωθείς με συμπαίκτρια σου για το νούμερο;
“Όχι. Δεν έχει τύχη και δεν νομίζω να τύχη, καθώς δεν τα κοιτάζουμε αυτά, απλά έτυχε να είμαι από τις ελάχιστες που έχουν “κόλλημα” με έναν αριθμό για προσωπικούς λόγους”.
Έχεις την ανάγκη να βλέπεις αγαπημένα σου πρόσωπα στις κερκίδες;
Είναι πολύ σημαντικό για εμένα να έχω τους δικούς μου ανθρώπους στο γήπεδο και τους έχω η αλήθεια είναι. Έχω αφιερώσει μάλιστα και στον πατέρα μου γκολ και για μένα ήταν πολύ σημαντικό γιατί το χάρηκε πιο πολύ από εμένα και αυτό είναι το όμορφο.
Ποιοι ήταν οι λόγοι που αποχώρησες από τον Εργοτέλη και πήγες στον ΟΦΗ;
Αρχικά έχω παίξει και στις ακαδημίες του ΟΦΗ. Παρόλα αυτά ο ΟΦΗ ήταν μια ομάδα που από μικρή αγαπούσα. Πήγαινα από μικρή στο γήπεδο με τους γονείς μου. Θυμάμαι πολλούς αγώνες και ήταν κάτι πολύ ξεχωριστό ο ΟΦΗ. Ο Εργοτέλης ήταν μια πολύ καλή ακαδημία η οποία μου έμαθε πράγματα και με έκανε παίκτρια, αλλά ο ΟΦΗ ήταν κάτι πολύ σημαντικό για εμένα.
Πως άλλαξε η ζωή σου από τότε που άρχισες να κλοτσάς μια μπάλα;
Εντάξει δεν θυμάμαι και πάρα πολλά ήμουν 7 ετών, όμως θυμάμαι τον πρώτο καιρό πως στο αυτοκίνητο όταν πηγαίναμε σπίτι τους έλεγα το κάθε τι καινούργιο που μάθαινα. Ο πρώτος μου προπονητής ήταν ο Μανώλης Παπαδάκης ο οποίος με βοήθησε σε μεγάλο βαθμό να μάθω τα μυστικά του επαγγέλματος.
Τι θυσίες χρειάζεται το άθλημα για μια γυναίκα;
Δεν νομίζω ότι είναι μόνο για μια γυναίκα είναι γενικά για έναν αθλητή, ότι οι θυσίες είναι αρκετές ειδικά όταν ξεκινάς από μικρή ηλικία. Η εφηβεία είναι πολύ διαφορετική από τα άλλα παιδιά, δεν πας εκδρομές γιατί έχεις αγώνες, εγώ προσωπικά είχα αγώνες σε όλη την Ελλάδα από τα 14 μου και έτσι έχασα αρκετά πράγματα κέρδισα όμως περισσότερα. Δεν το μετανιώνω όμως και χαίρομαι που μπορώ και παίζω.
Πως καταφέρνεις και συνδυάζεις τις σπουδές σου με τις υψηλές απαιτήσεις στο ποδόσφαιρο;
Είναι δύσκολο να μπορέσεις να συνδυάσεις την καλή διατροφή και το τρέξιμο το καθημερινό για τα μαθήματα και την προπόνηση. Φαντάσου κάποια στιγμή πήγα στο νοσοκομείο από υπερκόπωση. Δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται θέλει θυσίες, κόπο και να βοηθάς τον οργανισμό σου και το κατάλαβα φέτος που πίεσα τον εαυτό μου. Πάνω από όλα η υγεία και να φτιάξεις ένα πρόγραμμα”.
Που θα δούμε τη νέα σεζόν τη Γεωργία;
“Είναι ακόμα νωρίς να το συζητήσουμε, όμως αν αλλάξουν τα πράγματα στον ΟΦΗ θα παραμείνω. Θέλω να μείνω αλλά πρέπει να δω και εγώ ότι θα υπάρξει κάποια αλλαγή. Γιατί το να βλέπεις να παλεύεις μόνος σου μαζί με τις συμπαίκτριες σου και το προπονητικό επιτελείο δεν είναι εφικτό. Ζοριστήκαμε φέτος ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά και δεν θέλω να την ξαναζήσω. Θέλω κάτι καλύτερο και αν είναι στον ΟΦΗ έχει καλώς γιατί θέλω να συνεχίσω όπως όλες οι συμπαίκτριες μου όχι όμως με αυτές τις συνθήκες”.
Πως ένιωσες όταν σε κάλεσαν στην Εθνική;
“Ήταν ένα απίστευτο συναίσθημα για εμένα,καθώς το να φοράς το εθνόσημο είναι ότι καλύτερο. Τότε θυμάμαι παίζαμε με την Τουρκία. Πλέον θέλω να ξανά αγωνιστώ με την Εθνική αυτή τη φορά στην μεγάλη ομάδα. Είναι ένα συναίσθημα που δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου”.
Πες μας δύο λόγια για τον προπονητή σου Κώστα Παντζαρίδη.
“Τον κόουτς τον γνωρίζω από τις ακαδημίες. Από την πρώτη στιγμή με πίστευε σαν παίκτρια αλλά και σαν το σύνολο. Και ο προπονητής μας δεν είχε καμία βοήθεια πολεμούσε μόνος όσο μπορούσε και δεθήκαμε πάρα πολύ με τον προπονητή. Μακάρι να συνεχίσει και αυτός και το προπονητικό τιμ ήταν πάρα πολύ αξιόλογο και σαν άνθρωποι και σαν προπονητές. Είναι πραγματικά ΟΦΗ και κ. Παντζαρίδης και μακάρι να συνεχίσει έτσι”.
Τι δυσκολίες έχει αντιμετωπίσει ο ΟΦΗ τη φετινή χρονιά;
“Πολλές οι δυσκολίες… Από την αρχή έφυγαν πολλές παίκτριες για πολλούς λόγους, μείναμε όσες μείναμε πολεμήσαμε, αλλά ήμασταν μόνες μας και αυτό μας κατέλαβε πάρα πολύ, καθώς βλέπαμε ότι οι προσπάθειες μας δεν είχαν αντίκτυπο. Ίσως να μας έκανε καλό και να βγούμε πιο δυνατοί από αυτό και να βγάλουμε χαρακτήρα αλλά όπως και να το κάνεις την στήριξη της διοίκησης την χρειάζεσαι και για ψυχολογικούς λόγους αλλά και για οικονομικούς”.
Φέτος τέτοια εποχή πανηγυρίζατε την άνοδο στα μεγάλα σαλόνια και φέτος η ομάδα υποβιβάστηκε. Πως είναι αυτό το γεγονός για έναν παίκτη και πόσο επηρεάζει την ψυχολογία;
Η άνοδος από την Β’ Εθνική στην Α’ Εθνική δεν μου φάνηκε κάτι το συγκλονιστικό γιατί παίζω τόσα χρόνια στην κατηγορία και για εμένα και για όλη την ομάδα φάνηκε πολύ εύκολο. Δεν ενθουσιαστήκαμε λοιπόν όμως χαρήκαμε και θέλαμε να κάνουμε τον ΟΦΗ μεγάλη δύναμη στην κατηγορία, παρότι είναι πάρα πολύ δύσκολη. Η χρονιά ήταν δύσκολη δεν σταματήσαμε ποτέ να πιστεύουμε όμως ότι κάποιος θα βρεθεί να σώσει την χρονιά, όμως και πάλι δεν είχαμε κανέναν με αποκορύφωμα το παιχνίδι με την Αμαζόνες Δράμας που δεν μας κατέβασε η διοίκηση, λέγοντας ότι δεν βρίσκει εισιτήρια…”.
Νιώσατε αδικημένες από την διοίκηση;
“Προφανώς νοιώθουμε αδικημένες, καθώς όταν βλέπεις ότι έχεις μια ομάδα που μπορούσε να κάνει καλή πορεία καταλήγει να πέφτει, μένεις με την απορία και ένα γιατί; Φταίγαμε και εμείς σε κάποια κομμάτια βέβαια, καθώς όταν χάνεις πρέπει πρώτα να κοιτάς τον εαυτό σου και να βγάζεις συμπεράσματα, ωστόσο ήταν αρκετά δύσκολη η χρονιά και θέλουμε να την αφήσουμε πίσω”.
Πως ένιωσες στο παιχνίδι με την Λάρισα όταν δεν αγωνιστήκατε με τις φανέλες σας;
Στην αρχή νόμιζα ότι μου έκαναν πλάκα μετά κατάλαβα την σοβαρότητα της κατάστασης και φόρεσα αναγκαστικά την φανέλα της Λάρισας. Σκέφτηκα μέσα μου παίξε για τον ΟΦΗ και μην βλέπεις το σήμα που έχει η φανέλα. Μας επηρέασε εννοείται το όλο σκηνικό.
Κλείνοντας την συνέντευξη θα ήθελα να μου πεις την άποψη σου για τον ΟΦΗ που κατάφερε να επιστρέψει στην Super League.
“Φέτος είδα τον ΟΦΗ να παίζει ωραίο ποδόσφαιρο μετά από αρκετά χρόνια. Είχε αρκετά καλούς ποδοσφαιριστές και σίγουρα είναι τεράστια επιτυχία να καταφέρνεις να επιστρέψεις εκεί που ανήκεις. Μακάρι και τη νέα σεζόν η ομάδα να κάνει μια καλή πορεία και γιατί όχι να την δούμε και στην πρώτη πεντάδα”.
