Δομή Εις το Όνομα του Άλκη, από το Πανθεσσαλικό: «Ο αθλητισμός ενώνει – Δεν σκοτώνει…»

Το όμορφο μήνυμα της Δομής εις το όνομα του Άλκη από το Πανθεσσαλικό

Η Δομή Εις το Όνομα του Άλκη με ποστάρισμα της έδειξε όλα αυτά που έγιναν ως δράση στον τελικό κυπέλλου και δεν είδαμε ποτέ.

Αναλυτικά:

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΑΝ Η Δομή «1ης Φεβρουαρίου 2022 – Εις το Όνομα του Άλκη» βρέθηκε στο Πανθεσσαλικό Στάδιο, την ώρα της διεξαγωγής του τελικού Κυπέλλου Ελλάδας και λίγα μέτρα μακριά από τη γνωστή πεζογέφυρα, πραγματοποίησε την εξής ενέργεια υψηλού συμβολισμού:

Έξι (6) μέλη μας, οπαδοί του Άρη και του Παναθηναϊκού, κρέμασαν στα κάγκελα του γηπέδου δύο (2) πανό με τα μηνύματα:

1. Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΕΝΩΝΕΙ – ΔΕΝ ΣΚΟΤΩΝΕΙ

2. ΑΛΚΗ ΖΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙΣ

Στη συνέχεια, παρακολουθήσαμε ΜΑΖΙ τον κρίσιμο για τις δύο (2) ομάδες αγώνα, που έκρινε έναν τίτλο και την συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αγωνιώντας και υποστηρίζοντας ο καθένας την ομάδα του. Στο ημίχρονο του αγώνα και κάτω από την πεζογέφυρα όπου πριν επτά (7) χρόνια ορισμένοι προσπαθούσαν να αφαιρέσουν ακόμη μία ζωή στο όνομα δήθεν των ομάδων τους, εμείς τιμήσαμε όλα τα θύματα που έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας της οπαδικής βίας. Αναφέραμε τα ονόματα αυτών των ανθρώπων ένα προς ένα και αφήσαμε από ένα αναμμένο κερί στη μνήμη τους.

Αυτά τα συνολικά δεκαπέντε (15) κεριά έμειναν αναμμένα πάνω από μία μπλούζα του Άρη με το νούμερο 19 και πάνω από ένα κασκόλ του Παναθηναϊκού. Η κίνηση αυτή έγινε μπροστά στο πανό Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΕΝΩΝΕΙ ΔΕΝ ΣΚΟΤΩΝΕΙ. Θα θέλαμε να μοιραστούμε, το μόνο ίσως ελπιδοφόρο συναίσθημα που νιώσαμε στη διάρκεια όλης αυτής της περιπέτειας που περάσαμε προσπαθώντας να πραγματοποιήσουμε μία αυτονόητη (για εμάς) αλλα αδιανόητη και μάλλον εξωπλανητικής φύσης (…) δράση για σχεδόν όλο το φάσμα των θεσμικών φορέων της επίσημης Ελληνικής Πολιτείας:

Όταν λοιπόν μετά το τέλος του αγώνα αγκαλιαστήκαμε μεταξύ μας, και οι νικητές ταξίδεψαν στην Αθήνα χαρούμενοι και οι ηττημένοι στη Θεσσαλονίκη απογοητευμένοι, νοιώσαμε σαν να αγκαλιάζουμε τα αδέρφια μας γιατί όλο αυτό που ζήσαμε ήταν ακριβώς αυτό που θέλαμε να φωνάξουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας:

Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΜΑΔΕΣ ΜΑΣ ΜΑΣ ΕΝΩΣΕ.