19 χρόνια μετά τον θάνατο του Κώστα Διονυσόπουλου στον πάγκο του ΟΦΗ, ο τιμ μάνατζερ του ΟΦΗ Ηρακλής Σφακιανάκης γράφει στο Gentikoule για έναν σπουδαίο δάσκαλο του μπάσκετ.
Μερικές ημέρες πριν φύγει ο Δάσκαλος ήμουν στο σπίτι του. Τότε ήταν στον ΟΦΗ. Είχε προηγηθεί η εγχείρηση καρδιάς και δεν βρισκόταν στα καλύτερα του. Του έλεγα: «Δάσκαλε σταμάτα το μπάσκετ. Γίνε τεχνικός σύμβουλος, έχεις άγχος. Και συμφωνούσε και η Μαρία του. Και μετά την Κυριακή στο Φάληρο, δεν άντεξε.
Ήταν ο δάσκαλος μου, ο άνθρωπος μου, ο καθοδηγητής μου. Με βοήθησαν τα λόγια του με τις σκέψεις του και συνεχίζουν να με βοηθούν ακόμα και σήμερα. Με έμαθε στις προπονήσεις να μην βάζω όρια, να προσπαθώ για το κάτι παραπάνω. Με έμαθε ότι με την δουλειά πας μπροστά.
Θυμάμαι ότι ήμουν μικρός μαθητής γυμνασίου και ερχόταν τότε στο χωριό μου το Βενεράτο, μας έπαιρνε με τον φίλο Μανώλη Παπαδάκη και μας πήγαινε προπόνηση.
Ήμουν φοιτητής στην Γιουγκοσλαβία και μου πλήρωνε τα εισιτήρια για να έρθω να παίξω με τον Εργοτέλη που αγωνιζόμουν τότε. Θα είσαι πάντα στην καρδιά μου και το μυαλό μου.
Και επίσης Δάσκαλε δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τα αστεία σου…
Ηρακλής Σφακιανάκης