Γράφει ο Νίκος Μαρκάκης στο blog του στο athletic.gr
Πάει κι αυτή η σεζόν, λοιπόν. Μια αγωνιστική απομένει ακόμα για το τέλος αλλά όλα κρίθηκαν, στην ουρά της βαθμολογίας την προτελευταία στροφή κι έτσι στερείται παντελώς ενδιαφέροντος το φινάλε του πρωταθλήματος σε ότι αφορά την μάχη του υποβιβασμού. Ο ΠΑΣ Γιάννινα αγωνιζόμενος για την φανέλα και την ιστορία του, υποβιβασμένος ήδη εδώ και καιρό αποφάσισε να πάρει μαζί του την Κηφισιά στην Σούπερ Λιγκ 2 λυτρώνοντας παράλληλα όλες τις υπόλοιπες ομάδες που αγωνιούσαν για την παραμονή τους. Οι Γιαννιώτες σε αντίθεση με κάποιους άλλους, δεν είχαν λόγο να κάνουν τα στραβά μάτια, αντίθετα έβγαλαν στην Καισαριανή τον πληγωμένο τους εγωισμό και πήραν μια νίκη γοήτρου, κληρονομιά για την πορεία τους τη νέα περίοδο στην δεύτερη τη τάξει κατηγορία.
Ο ΟΦΗ από την πλευρά του εξασφάλισε την παραμονή του χωρίς να εξαρτάται από τα αποτελέσματα των άλλων, μετά την ισοπαλία στην Τρίπολη. Αποτέλεσμα με το οποίο σφράγισε και μαθηματικά την παραμονή του, μια αγωνιστική πριν το τέλος. Αυτό μπορεί να είναι λυτρωτικό αλλά όχι και τιμητικό για τον ΟΦΗ που για μια ακόμα χρονιά ισορρόπησε σε τεντωμένο σχοινί που ευτυχώς δεν έσπασε στο τέλος. Ακόμα και πρώτος να τερματίσει στα πλέι οφ(ναι, υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο), ακόμα κι αν ολοκληρώσει αήττητος(η μοναδική ομάδα στα πλέι άουτ) την πορεία του σε αυτό το μίνι πρωτάθλημα αυτό δεν αλλάζει την ουσία: ο ΟΦΗ για μια ακόμα χρονιά απέτυχε στους στόχους του, βγήκε από νωρίς εκτός και βρέθηκε με δική του ευθύνη να κινδυνεύει έστω κι αν αυτός ο κίνδυνος ποτέ δεν ήρθε σε άμεση επαφή μαζί του. Στο τέλος της σεζόν κανείς δεν πανηγυρίζει για την σωτηρία(αυτό έλειπε..) και όλοι περιμένουν το τυπικό κλείσιμο της χρονιάς έτσι ώστε να κλείσει αυτή η σελίδα και να ανοίξει μια νέα με την ελπίδα ότι θα είναι καλύτερη.