Γράφει ο Νίκος Μαρκάκης στο blog του στο athletic.gr.
Η απόφαση για την αλλαγή προπονητή στον ΟΦΗ ήταν επιβεβλημένη. Μια απόφαση που όπως έγραψε και ο Μιχάλης Μπούσης στο μήνυμα του-το πρώτο μετά από καιρό- ήταν σκληρή αλλά έτσι έπρεπε να γίνει όπως καλώς ή κακώς γίνεται πάντα στο ποδόσφαιρο όταν υπάρχει πρόβλημα σε μια ομάδα.
Ο ΟΦΗ το τελευταίο δίμηνο παρουσίασε συμπτώματα αποσύνθεσης και χρειαζόταν αυτό το ισχυρό σοκ. Ο Νταμπράουσκας έδωσε ένα στίγμα στον ΟΦΗ από την ημέρα που ήρθε, έκανε μια πολύ καλή πρώτη χρονιά και έβαλε τις βάσεις για την συνέχεια μόνο που στην πορεία κάπου το έχασε. Δεν είναι μόνο δική του η ευθύνη αλλά ο προπονητής έχει πάντα το μεγαλύτερο μερίδιο είτε στην επιτυχία είτε στην αποτυχία. Ήταν από τους προπονητές που η εξέδρα τον αγάπησε, γιατί «μίλησε» στον συναισθηματικό κόσμο των φιλάθλων αλλά στο ποδόσφαιρο η απόσταση από την αναγνώριση μέχρι την απαξίωση είναι ελάχιστη και ίσως ήταν καλύτερα και για εκείνον που ήρθαν έτσι τα πράγματα για να μην χρειαστεί να φτάσει να γνωρίσει και την άλλη πλευρά(ήδη ο κόσμος είχε αρχίσει να αποδοκιμάζει έντονα…)
Όποιος νομίζει ότι ο χωρισμός ήρθε επειδή η ομάδα βρίσκεται εκτός εξάδας είναι μάλλον αφελής. Το -2 από την 6η θέση είναι απόσταση που καλύπτεται μέσα σε ένα γύρο. Ο λόγος του διαζυγίου ήταν η τραγική εικόνα του ΟΦΗ το τελευταίο δίμηνο, την οποία όπως φάνηκε στην πορεία ο Λιθουανός δεν μπορούσε να αλλάξει. Ο Νταμπράουσκας είχε τις ευκαιρίες του για να διορθώσει τα κακώς κείμενα, κάτι που όμως δεν έγινε με αποτέλεσμα να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την παρουσία του στον πάγκο.