Γράφει ο Νίκος Μαρκάκης στο blog του στο athletic.gr.
Παραφράζοντας τους στίχους του γνωστού τραγουδιού των Πιξ-Λαξ «γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις» μπορεί να απαντήσει κάποιος στο γιατί από το βράδυ της Δευτέρας ο κόσμος του ΟΦΗ νιώθει υπερήφανος για την ομάδα του και κάνει όνειρα για το μέλλον. Γιατί αυτή η ομάδα άρχισε, επιτέλους, να θυμίζει ΟΦΗ από τις παλιές χρυσές εποχές της δεκαετίας των 80ς και 90ς, τότε που οι περισσότερες από τις λεγόμενες μεγάλες ομάδες έρχονταν στο Ηράκλειο και αν έφευγαν με βαθμό ή βαθμούς ήξεραν ότι είχαν αλώσει ένα κάστρο. Αυτό το κάστρο που τα επόμενα χρόνια της κρίσης και της παρακμής του ΟΦΗ έγινε «μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δώσετε» και ακόμα και μέχρι πέρυσι αποτελούσε την αχίλλειο πτέρνα της κρητικής ομάδας.
Φέτος κάτι δείχνει να αλλάζει. Τέσσερα παιχνίδια, τρείς νίκες όλες επί μεγάλων αντιπάλων. Αντιπάλων που τα τελευταία χρόνια έρχονταν στο Γεντί Κουλέ και έστηναν πάρτι γιατί έβρισκαν μια ομάδα αδύναμη, άψυχη, ηττοπαθή.
Αυτό πάει να αλλάξει ριζικά φέτος. Ο ΟΦΗ κέρδισε στην έδρα του Άρη, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο. Όλες οι νίκες επί αυτών των αντιπάλων είναι σημαντικές αλλά είναι και κάποιες που σε κάνουν να ξεχωρίζεις. Ο ΟΦΗ με Άρη και ΠΑΟΚ κέρδισε στις καθυστερήσεις σε ματς που θα μπορούσε και να τα έχει χάσει αλλά έχοντας και την βοήθεια της τύχης πήρε το απόλυτο.
Αυτή όμως σε βάρος της ΑΕΚ, ήταν Η νίκη. Η επιβεβαίωση. Η δήλωση ΜΕΓΑΛΗΣ ομάδας. Απέναντι στην ΑΕΚ, την πρωταθλήτρια για να μην ξεχνιόμαστε, ο ΟΦΗ πήρε το τρίποντο γιατί αγωνιστικά ΠΑΤΗΣΕ την αντίπαλο του. Την ομάδα που πριν από μερικές μέρες είχε νικήσει 3-2 στο Μπράιτον, 2-1 στην Λεωφόρο και που για τελευταία φορά στο πρωτάθλημα είχε χάσει πριν από επτά μήνες(Μάρτης του 2023) στην έδρα της από τον Ολυμπιακό με 3-1. Αυτή την ομάδα, με το αήττητο των 15 αγώνων στην Ελλάδα, ο ΟΦΗ τη νίκησε κατά κράτος δίκαια, καθαρά και πανάξια. Νίκη μεγαλύτερη και από το 1-0 προ τετραετίας με το γκολ του Σεμέδο, την χρονιά που βγήκε στην Ευρώπη. Τώρα ο ΟΦΗ όχι απλώς νίκησε την ΑΕΚ αλλά την ισοπέδωσε.