Politica 89.8
Γράφει ο Νίκος Μαρκάκης στο blog του στο athleticradio.gr.
Όσο έβλεπα χθες τον ΟΦΗ να κάνει επίδειξη ισχύος στην Λαμία και να παίρνει μια τεράστιας βαθμολογικής σημασίας νίκη τόσο σκεφτόμουν πόσο αυτή η ομάδα αδίκησε τον αυτό της. Ή για να είμαι ποιο ακριβής πόσο οι άνθρωποι που είχαν τα ηνία της διαχείρισης αδίκησαν την ομάδα και την μίκρυναν σε βαθμό που να είναι η χειρότερη στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος και να κινδυνεύει με υποβιβασμό, ενώ πλέον είναι από τις πιο φορμαρισμένες της Σούπερ Λιγκ και αν υπήρχαν δυο-τρείς αγωνιστικές ακόμα ίσως σήμερα να κάναμε μια άλλη συζήτηση.
Μετά το ματς της Λαμίας ο κίνδυνος έχει πάψει να υφίσταται και είναι κρίμα που αυτή η ομάδα, την οποία βλέπουμε μετά από την διακοπή για το μουντιάλ δεν προλαβαίνει πλέον να φτάσει στον στόχο που είχε βάλει από την αρχή της σεζόν να μπει στα πλέι οφ του πρωταθλήματος. Έπρεπε ο ΟΦΗ να φτάσει στο έσχατο σημείο, να γνωρίσει ήττες ταπείνωσης από ομάδες που δεν έχουν καμιά σχέση μαζί του ώστε να δρομολογηθούν οι εξελίξεις που τον άλλαξαν και μετέτρεψαν ριζικά την εικόνα του. Δεν πάει πολύς καιρός από τον Οκτώβριο του 2022 που κόντρα στην Λαμία, στο Ηράκλειο, είδαμε ένα άλλο παιχνίδι, στο οποίο αν δεν υπήρχε ο Μανδάς ο ΟΦΗ θα είχε ηττηθεί και με μεγάλο σκορ. Ήταν η εποχή που δεχόταν το ένα χαστούκι μετά το άλλο και σε εκείνο το ματς ο Νταμπράουσκας, έβλεπε σκεπτικός από τα μπουθ του Γεντί Κουλέ, την νέα του ομάδα. Χθες μετά από τέσσερις μήνες η ίδια σχεδόν ομάδα αλλά με τον Λιθουανό πλέον στον πάγκο και με καινούργια ταυτότητα παρέδωσε μαθήματα σύγχρονου και απλού ποδοσφαίρου πετυχαίνοντας μια από τις σημαντικότερες νίκες της χρονιάς, κλείδωσε την παραμονή και άφησε με ένα τεράστιο «γιατί» τον κόσμο που φέτος είχε άλλα όνειρα, ελέω και της πεντάδας που έδινε ευρωπαικό εισιτήριο.
