Ο Νίκος Μαρκάκης γράφει στο blog του στο athleticradio.gr για τον Λιθουανό τεχνικό και το πόσο πολύ έχει αλλάξει την εικόνα του ΟΦΗ.
Σήμερα, δεν θα γράψω πολλά για την αναμέτρηση της Τούμπας. Η ισοπαλία με τον ΠΑΟΚ αφήνει στυφή γεύση με το δοκάρι να τραντάζει ακόμα από το σουτ του Περέα(βάλτο αγόρι μου… που θα έλεγε και ο Σκουντής) στις καθυστερήσεις του αγώνα. Δίκαιο το «Χ» αλλά αν μια ομάδα έπρεπε να κερδίσει βάσει ευκαιριών ήταν ο ΟΦΗ με το ανεπανάληπτο τετ-α-τετ του Ντίκο στο 32΄και την αντεπίθεση για σεμινάρια που κατέληξε στο δοκάρι του Ισπανού στο 92΄.
Από το παιχνίδι αυτό που θέλω να σχολιάσω περισσότερο είναι η διαιτησία του Καραντώνη. Είναι…νίκη για τον ΟΦΗ ότι δεν έχασε το ματς με τον διαιτητή από την Ημαθία να είναι προκλητικός από το ξεκίνημα του αγώνα μέχρι και το φινάλε. Από την κάρτα στο 8΄στον Μεγιάδο, την φάση που έκοψε το πλεονέκτημα για δώσει φάουλ υπέρ του ΟΦΗ(!!!!) και στο τέλος όταν χαρίστηκε στον Ίγκανσον που ανέτρεψε τον Ντίκο ενώ έβγαινε μόνος του στην κόντρα. Είναι ευτύχημα που ο ΟΦΗ τελείωσε το ματς με 11(ο Νταμπράουσκας το κατάλαβε και έβγαλε νωρίς τον Αργεντινό χαφ) και που στο τέλος πήρε και τον βαθμό, νικώντας και την διαιτησία. Για το ματς έχουν γραφτεί πολλά, δεν θα γράψω κάτι παραπάνω. Θέλω να αναφερθώ, σήμερα στον Νταμπράουσκας.
Είχα σκοπό να γράψω αυτό το κείμενο μετά την συνάντηση που είχαμε οι δημοσιογράφοι, που καλύπτουμε το ρεπορτάζ του ΟΦΗ, με τον Λιθουανό την περασμένη Πέμπτη αλλά λόγω έλλειψης χρόνου δεν είχα την δυνατότητα. Ο Νταμπράουσκας επιβεβαίωσε την εικόνα που είχα σχηματίσει για εκείνον όλο αυτό το διάστημα που βρίσκεται στο Ηράκλειο. Το τι προπονητής είναι το δείχνει με την δουλειά του και τα αποτελέσματα τα οποία έρχονται σιγά-σιγά αλλά σταθερά. Αυτό που με εντυπωσίασε είναι η κουλτούρα του και η φιλοσοφία του γύρω από το ποδόσφαιρο και την προπονητική.