Το λίπος και ο χόντρος του ΟΦΗ…

Πέρυσι ο ΟΦΗ τερμάτισε 13ος με ρεκόρ 7-11-12, σκόραρε 30 γκολ, έφαγε 42. Τεσσερισήμισι μήνες αργότερα φιγουράρει στην τέταρτη θέση με τέσσερις νίκες, μια ισοπαλία και μια ήττα. Γράφει ο Βασίλης Σκουντής στο in.gr.

Την παραποιεί προς μεγάλη τέρψιν του ο ΟΦΗ τη γνωστή έκφραση και μάλιστα κατά συρροήν…

Πρόπερσι αγωνιζόταν στη Β’ Εθνική, πέρυσι σώθηκε (όχι στο παρά πέντε, αλλά στην κυριολεξία) στο και πέντε και εφέτος μοστράρει την αφεντομουτσουνάρα του στα υπερώα της βαθμολογίας!

Εδά μάλιστας κατά πως λέει σε τέτοιες περιπτώσεις επιβεβαίωσης και ο ανωγειανός γείτονας των Ομιλιτών, ο Ψαραντώνης!

Οι Ηρακλειώτες επέστρεψαν πέρυσι στην ελίτ και σώθηκαν χάρη στην παρέμβαση του από μηχανής Θεού! Ποιος ήταν αυτός; Οχι ο Δίας, που θα είχε κάθε (συναισθηματικό) λόγο να το πράξει επειδή γεννήθηκε στο Δικταίο Αντρο και μεγάλωσε σε μια σπηλιά του Ψηλορείτη πίνοντας το γάλα της Αμάλθειας, αλλά ο επίγειος αντιπρόσωπός του, ονόματι Αντίλ Ναμπί, ο οποίος στις 22 του περασμένου Μαΐου σκόραρε με ένα αριστουργηματικό φάουλ και έγραψε το λυτρωτικό 3-2 στη ρεβάνς των αγώνων διαβάθμισης με τον Πλατανιά.

Πέρυσι ο ΟΦΗ τερμάτισε 13ος με ρεκόρ 7-11-12, σκόραρε 30 γκολ, έφαγε 42. Τεσσερισήμισι μήνες αργότερα φιγουράρει στην τέταρτη θέση με τέσσερις νίκες, μια ισοπαλία και μια ήττα, μοστράρει την πιο… φλογισμένη επίθεση με 14 γκολ, την τρίτη καλύτερη άμυνα και συν τοις άλλοις είναι πρώτος στις τελικές προσπάθειες με 96 από δαύτες!

Ποιος να ‘ναι άραγε ο στόχος αυτής της εξαιρετικής και εντυπωσιακής ομάδας, την οποία κουλαντρίζει με δεξιοτεχνία ο Γιώργος Σίμος;

Καλή ερώτηση, μα η απάντησή της παίζεται τριπλή παραλλαγή! Οσο μεγάλες κι είναι οι φιλοδοξίες που γεννά το δείγμα των πρώτων έξι αγωνιστικών και όσο ψηλά κι αν ανεβαίνει ο πήχης της διοίκησης και του κόσμου, ο minimum κατά προτεραιότητα στόχος είναι να σωθεί!

Οπως λένε και στα καφενεία, την παρτίδα πρώτα τη σώνεις και ύστερα την κερδίζεις: τούτου δοθέντος ο ΟΦΗ πρώτα θα μαζέψει λίπος για τις κρύες νύχτες του χειμώνα ώστε να μην μπλέξει σε περιπέτειες και ύστερα βουρ στον πατσά! Ή μάλλον βουρ στο…. χόντρο, όπως λέμε στην Κρήτη τον τραχανά!