Politica 89.8
Στην ιστοσελίδα karpetshow.gr, ο Αντώνης Καρπετόπουλος αποθεώνει τον ΟΦΗ και τον κόσμο του.
Αναλυτικά τα αποσπάσματα που αναφέρεται στον ΟΦΗ
Ο ΟΦΗ και ο Αρης τα κατάφεραν την προηγούμενη σεζόν να επιστρέψουν στη μεγάλη κατηγορία χωρίς κάποιο δύσκολο αντίπαλο: η Παναχαϊκή του Κώστα Κατσουράνη ήταν άγουρη ομάδα για πρωταθλητισμό – πιθανότατα θα τα καταφέρει καλύτερα φέτος. Ο Αρης και ο ΟΦΗ είχαν ένα και μόνο αντίπαλο: τον εαυτό τους. Μερικές φορές αυτός είναι και ο χειρότερος και οι δυο αυτές ομάδες το γνωρίζουν καλά. Η ευκολία με την οποία πέρυσι ανέβηκαν ομολογώ πως κομμάτι με τρόμαζε: φοβόμουν μήπως παρασυρθούν από την ευφορία της στιγμής και εμφανιστούν στη Σουπερλίγκα με ομάδες καθόλου ικανές για την περίσταση. Την πρώτη κιόλας αγωνιστική αποδείχτηκε ότι δεν υπάρχει αυτός ο κίνδυνος. Ο ΟΦΗ υπήρξε πρωταγωνιστής στο ωραιότερο ματς της αγωνιστικής αποσπώντας μια ισοπαλία με 2-2 από τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη.
Ο υποβιβασμός του ΟΦΗ ήταν δραματικότερος. Ενώ ο Αρης είχε υποβιβαστεί με τον κόσμο να καταριέται τη διοίκηση για την ομάδα που είχε εμφανίσει, στο ΟΦΗ είχαν υπάρξει πολλά δάκρυα. Μιλάμε πάντα για μια από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ελλάδας, που την μεγαλοσύνη της την απέδειξε πολλές φορές. Ο ΟΦΗ είχε υποβιβαστεί κι αυτός πνιγμένος από τα χρέη, αλλά είχε αντέξει μια τετραετία στη Σουπερλίγκα, ενώ ήταν κάθε χρόνο πρώτο φαβορί για τον υποβιβασμό, δίνοντας ένα αγώνα τιτάνιο. Ένα μόλις χρόνο πριν τον χάρτινο υποβιβασμό του, για ένα δοκάρι (του Νούνιες στη Λεωφόρο) δεν έπαιξε στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος. Η χρονιά του υποβιβασμού του ΟΦΗ, όσο και ν ακούγεται παράξενο, ήταν μια μεγάλη χρονιά. Ο Αρης, όταν βρέθηκε με απαγόρευση μεταγραφών λόγω χρεών, δεν άντεξε – το ίδιο είχε συμβεί και με την ΑΕΚ. Ο ΟΦΗ, στην ίδια δύσκολη κατάσταση, έβγαλε τέσσερα πρωταθλήματα κι ακόμα και τη χρονιά που υποβιβάστηκε, τσακισμένος, μελλοθάνατος και αδύναμος, είχε κάνει μια νίκη κόντρα στον ΠΑΟΚ με 3-1, με μια ενδεκάδα γεμάτη πιτσιρίκια, που ήταν η πιο απίθανη και η πιο συναρπαστική που χει κάνει ομάδα τότε στο πρωτάθλημα. Αν είμασταν στην Αγγλία θα γυριζόταν ντοκιμαντέρ.
Κανείς, όμως δεν μπορεί να αντικαταστήσει και τον ΟΦΗ: η απόφαση του κόσμου του να επαναστατήσει κόντρα σε ιδιοκτήτες που εγγυόνταν οικονομική ευμάρεια στην ΠΑΕ με αντάλλαγμα υποτέλεια, παραμένει κάτι μοναδικό. Στην πραγματικότητα ο Αρης και ο ΟΦΗ επιστρέφουν στην Σουπερλίγκα των άδειων γηπέδων για να μας θυμίσουν ότι οι ομάδες ανήκουν πρώτα από όλα στον κόσμο τους, υπάρχουν για αυτόν. Ομάδες βασισμένες στη διάθεση κάθε περαστικού να σκορπίσει τα λεφτά του, για λόγους που γνωρίζει μόνο ο ίδιος, αδιαφορώντας για το κοινό και τα γούστα του, είδαμε πολλές: δεν χρειαζόμαστε άλλες.
Πολλά από τα ωραία, που κουβαλάει ιστορικά ο ΟΦΗ, είδαμε ωστόσο και στη δική του πρεμιέρα. Από τότε που θυμάμαι την ομάδα της Κρήτης, θυμάμαι δυο της χαρακτηριστικά: το πρώτο να εμφανίζει Λατίνους που όλη η Ελλάδα αναρωτιόταν πως τους βρίσκει – στον ωραίο αυτό ρόλο είδαμε τον 29χρονο Νέιρα. Το δεύτερο να ανασταίνονται φορώντας τη φανέλα του ΟΦΗ Ελληνες παίκτες, που θεωρούσαμε πως δεν είχαν να δώσουν τίποτα άλλο: κάποτε ήταν ο Παμπουλής, ο Βαγγέλης Μάντζιος, ο Παπάζογλου, τώρα ο Παπαστεριανός, ο Κοροβέσης κι ο Πλατέλλας. Ισως κι ο Ντίνας, που πήγε με ένα καταπληκτικό φάουλ να βάλει το γκολ της αγωνιστικής.
Μεγάλες ομάδες
Ο Αρης κι ο ΟΦΗ δεν επέστρεψαν απλά: επέστρεψαν όπως τους ξέραμε. Μας θύμισαν αμέσως πόσα χάσαμε χωρίς τους δυο στην κατηγορία. Μας θύμισαν γιατί με τον δικό τους τρόπο είναι μεγάλες ομάδες. Τεράστιες.
