Ο ΟΦΗ, το… αλάνι και η γκόμενα

O Mανόλης Χρονάκης γράφει στο Gentikoule για το ντέρμπι του ΟΦΗ με τον Εργοτέλη και το παρομοιάζει με μια ιστορία που έχει πρωταγωνιστές έναν κυριλέ τύπο και ένα αλάνι…

Για το ντέρμπι ΟΦΗ – Εργοτέλη οι αναλύσεις είναι δεκάδες, από ειδικούς και μη, και σχεδόν όλες καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα. Ότι ο ΟΦΗ νίκησε δίκαια. Ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει και για το λόγο αυτό εμείς σήμερα θα προσπαθήσουμε να δούμε το ματς από μια διαφορετική γωνία, πιο… λαϊκή, πιο αυθόρμητη και ενδεχόμενα πιο αληθινή.

Το ντέρμπι του Ηρακλείου λοιπόν μου θύμισε δυο διαφορετικούς… κόσμους.

Από την μία έχουμε ένα… κυριλέ άνδρα, με το κουστουμάκι του, που πάει στο μπαρ (γήπεδο) και συναντά την… γυναίκα της ζωής του (νίκη). Κερνάει ποτά, αρχίζει τις ρητορείες, μιλάει ατελείωτα για τις επιχειρήσεις του και το χρηματιστήριο, αναλύει την οικονομική κρίση και ουσιαστικά «αυτοδιαφημίζεται» με τις σχετικές… σάλτσες.
Λίγο πιο πέρα ένα αλάνι με μακρύ μαλλί, πέτσινο μπουφάν που δεν έχει σπουδάσει σε κολέγιο αλλά στο… πεζοδρόμιο, πλησιάζει την ίδια γυναίκα, τις σπικάρει δύο φωνήεντα και σε λίγα λεπτά παίρνει την γκόμενα και φεύγει.

Έτσι ήταν και το ντέρμπι. Ο (κυριλές) Εργοτέλης έπαιξε, έπαιξε κι όλο στο… ίδιο σημείο ήταν, δείχνοντας ανικανότητα σε πολλούς τομείς. Φρου, φρου κι αρώματα δηλαδή και από ουσία μηδέν.

Από την άλλη, το αλάνι, ο ΟΦΗ που μπήκε στο γήπεδο για να κερδίσει το ματς και το κυριότερο, ήξερε πώς να τα καταφέρει. Με μαγκιά. Στηριζόμενος σε αυτά που ξέρει και όχι σε αυτά που θα έπρεπε να είχε μάθει.

Και η… γκόμενα (νίκη) επειδή ξέρει να ξεχωρίζει τους… άνδρες, προτίμησε το… αλάνι.