Politica 89.8
Ο Αντώνης Καρπετόπουλος γράφει στο karpetshow.gr και παραδίδει μαθήματα αθλητικής δημοσιογραφίας αναφερόμενος στη νίκη του ΟΦΗ επί του Ηρακλή.
Το βράδυ που ο Παναθηναϊκός έχασε από τον ΟΦΗ για το κύπελλο το πλήθος των σχολιαστών, ρεπόρτερ, αναλυτών, κριτικών, δημοσιογράφων και οπαδών που μιλάνε για την ομάδα και τις περιπέτειες της είχε βγάλει ένα και μόνο συμπέρασμα: ο ΠΑΟ αποκλείστηκε και δεν χρειάζεται καν να περιμένει κανείς τα τελευταία ματς του ομίλου για να το δει να συμβαίνει, διότι ο ΟΦΗ και ο Ηρακλής θα το φτιάξουν το μεταξύ τους ματς και θα φέρουν μια ισοπαλία που βολεύει και τους δυο. Προσέξτε: η απαισιοδοξία δεν είχε να κάνει με την κακή αγωνιστική εικόνα του Παναθηναϊκού, αλλά δικαιολογούταν από την βεβαιότητα της συμπαιγνίας των άλλων δυο. Ηταν δε τόσο μεγάλή αυτή η βεβαιότητα ώστε κανείς δεν ανέφερε δυο – τρεις παραμέτρους σημαντικές. Κανείς πχ δεν εξήγησε ποια κριτήρια ισχύουν σε περίπτωση ισοβαθμίας – στο κύπελλο Ελλάδος αυτά είναι διαφορετικά από όσα ισχύουν σε άλλες διοργανώσεις. Και κανείς δεν μπήκε στον κόπο να κάνει κατανοητό ότι από τη στιγμή που τα ματς γίνονταν την ίδια ώρα, γνώση αποτελέσματος δεν θα μπορούσε να υπάρχει: για να ξέρεις τι σε βολεύει και τι όχι πρέπει να έχεις τα πραγματικά δεδομένα κι όχι τα θεωρητικά. Με νίκη ή ισοπαλία του Απόλλωνα πχ η ισοπαλία δεν αρκούσε στον Ηρακλή και τον ΟΦΗ για να προκριθούν κι αυτό δεν ήταν μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Κι όμως σχεδόν κανείς σε αυτό δεν αναφέρθηκε.
Ξέχασαν και ποιος είναι ο Νιόπλιας
Ο Νίκος Νιόπλιας είναι φίλος μου χωρίς ποτέ να έχουμε βγει για να πιούμε ένα καφέ. Είναι περίεργο αλλά συμβαίνει. Γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, μιλάμε καμιά φορά, ξέρω πως σκέφτεται και ξέρει πως σκέφτομαι – αγαπάμε και οι δυο πολύ το ποδόσφαιρο κι αυτή η αγάπη, μας κάνει, με ένα παράξενο τρόπο, να νοιώθουμε ότι γνωριζόμαστε πολύ καλά: με λίγους μου συμβαίνει. Ο Νιόπλιας είναι ο πρώτος άνθρωπος, που θυμάμαι, που όταν έφυγε από τον Παναθηναϊκό είχε πει ότι στην ομάδα ασχολούνται περισσότερο με την επικοινωνία και λιγότερο με το ποδόσφαιρο και ότι αυτή η συνεχής ενασχόληση με την επικοινωνία κάνει μόνο κακό. Σκεφτείτε ότι αυτό το είχε πει σε μια εποχή που η ενασχόληση με την επικοινωνία ήταν ελάχιστη, σε σχέση με ό,τι συνέβη αργότερα! Ο Νιόπλιας και το ποδόσφαιρο αγαπάει και με το Παναθηναϊκό εξακολουθεί να έχει μια καλή συναισθηματική σχέση, αφού τη φανέλα του φόρεσε. Κι όμως κανείς στην εξίσωση των συνωμοσιολογικών συζητήσεων δεν έβαλε (κι) αυτές τις παραμέτρους. Ξεχάστηκαν και τα κριτήρια πρόκρισης και οι βαθμολογικές ανάγκες των ομάδων, που πρόκριση διεκδικούσαν κι αυτές, και ο Νιόπλιας! Παρουσιάστηκε ως δεδομένο ότι ο άνθρωπος αυτός θα πάρει μέρος σε ένα «αγώνα – κωμωδία» με αποτέλεσμα προκαθορισμένο για να αποκλειστεί ο Παναθηναϊκός! Μόνο που τελικά δεν συνέβη απολύτως τίποτα από όλα αυτά: ο ΟΦΗ έπαιξε το παιγνίδι του και κέρδισε. Επειδή ο Θεός θέλει συχνά να εκθέτει τους συνωμοσιολόγους, όσο δεν πάει, ο ΟΦΗ δέχτηκε κι ένα γκολ στο 91΄έτσι ώστε όλοι να προεξοφλήσουν την ισοφάρισή του στον εναπομένοντα χρόνο. Πράγμα που δεν συνέβη γιατί ο Νιόπλιας είναι σοβαρός άνθρωπος και ο ΟΦΗ σοβαρή ομάδα. Υποθέτω ότι σήμερα κάποιος από αυτούς που πρόβλεπαν το ρεζιλίκι μιας σικέ ισοπαλίας θα γράψει ένα μπράβο για την ομάδα του Ηρακλείου. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν χρειάζονται μπράβο, αλλά μια συγνώμη. Ο ΟΦΗ έκανε τη δουλειά του, έπαιξε για να κερδίσει όπως κάνει πάντα – κυρίως γιατί, όπως είπε ο Νιόπλιας, μόνο η νίκη του έδινε την σιγουριά της πρόκρισης. Τη δουλειά τους δεν την έκαναν όσοι προεξοφλούν, καταγγέλλουν, κολλάνε ετικέτες, γκεμπελίζουν. Η μάλλον την κάνουν. Και καλά.
Συνωμοσιολογία ως δικαιολογία
Ο κόσμος δεν γυρίζει γύρω από τις μεγάλες ομάδες αποκλειστικά – ο ίδιος ο ορισμός μιας ομάδας ως μεγάλης είναι κομμάτι αυθαίρετος. Στη συγκεκριμένη ιστορία όποιος μίλησε για προκαθορισμένο αποτέλεσμα, τον ΟΦΗ τον ξέχασε και τον περιφρόνησε. Ξέχασε τη σημαντικότητα του μεγέθους του και περιφρόνησε τις δυνατότητές του: αν τον είχε μετρήσει σωστά, αυτά θα τα ανέφερε μιλώντας για τα σενάρια πρόκρισης και αποκλεισμού του ΠΑΟ. Δεν έχω πρόβλημα με τη συνωμοσιολογία – έχει και στο ποδόσφαιρο την πλάκα της. Με διαολίζει, όμως, όταν χρησιμοποιείται ως δικαιολογία και μάλιστα διαρκώς και ασταμάτητα: ήταν τόση υπερβολική η βεβαιότητα ότι ο Παναθηναϊκός θα αποκλειστεί γιατί το ματς στο Ηράκλειο θα λήξει ισόπαλο, ώστε εκείνο το βράδυ σχεδόν όλοι είχαν ξεχάσει (;) πως αν ο ΠΑΟ κινδύνευε με αποκλεισμό, είναι γιατί δεν είχε νικήσει ούτε τον ΟΦΗ, ούτε τον Ηρακλή! Και είμαι βέβαιος πως αν το παιγνίδι στο Ηράκλειο έληγε ισόπαλο θα είχαμε σήμερα επικλήσεις σε αθλητικούς εισαγγελείς να παρέμβουν, επιθέσεις κατά πάντων, αναλύσεις γιατί το ποδόσφαιρό μας είναι βρώμικο και σαθρό (sic) και αηδιαστικό και κανείς με αυτό δεν πρέπει ν ασχολείται μέχρι τουλάχιστον να καθαρίσει ο βόθρος – όλο τέτοια λένε. Ενώ σήμερα υπάρχει λάμψη και καθαρότητα: πιθανότατα γιατί κάποιος τράβηξε το καζανάκι φεύγοντας.
Αλλου τα κακαρίσματα…
Υπήρξαν στο φινάλε του πρώτου γύρου του κυπέλλου παιγνίδια στα οποία προέκυψε αποτέλεσμα με το οποίο βολεύτηκαν και οι δυο; Φυσικά και υπήρξαν και όσο υπάρχει αυτή η γελοία φόρμουλα διεξαγωγής πάντα θα υπάρχουν: στη Λαμία πχ, η ΑΕΚ και η γηπεδούχος ομάδα βολεύτηκαν με ένα ωραίο 0-0, χωρίς μάλιστα να ακουστεί το παραμικρό – πέραν της συνηθισμένης γκρίνιας για την απόδοση της ΑΕΚ. Την ίδια βολική ισοπαλία είχαμε και Λειβαδιά, όπου ο Λεβαδειακός και ο Κισσαμικός πέρασαν μαζί κι άφησαν τον Πανιώνιο εκτός συνέχειας. Δεν υπήρχε πριν από αυτά τα ματς ο παραμικρός θόρυβος: η συνωμοσιολογία είναι βολική μόνο ως δικαιολογία. Είναι άλλωστε πανεύκολη: στο ματς του ΟΦΗ με τον Ηρακλή κάποιος θα μπορούσε να κατηγορήσει τον Ηρακλή για μειωμένη απόδοση πχ αφού ο ΠΑΟ πέρασε όχι μόνο χάρη στη νίκη του ΟΦΗ, αλλά και χάρη στην ήττα του Ηρακλή- το νόμισμα έχει δυο όψεις. Όλα αυτά ως συμπεράσματα, μέσα στη γενικότερη ελαφράδα τους, μπορεί να τα βγάλεις μετά το τέλος των αγώνων: θυμίζουν όλα τις περίφημες ιστορίες για τα τεράστια λεφτά που παίχτηκαν στη Μαλαισία στο στοίχημα – ιστορίες που ακούμε μόνο όταν γίνει καμιά έκπληξη, αλλά ποτέ πριν αυτή γίνει. Όλα αυτά είναι εύκολα: το δύσκολο είναι να τιμάς το ποδόσφαιρο, όπως έκανε ο ΟΦΗ του Νίκου Νιόπλια. Όταν το τιμάς εκθέτεις κυρίως όσους το δηλητηριάζουν…
πηγή: karpeshow.gr
